Objectives:
Celem artykułu jest kompleksowa analiza obowiązujących regulacji prawnych dotyczących bezpieczeństwa cyfrowego dzieci z niepełnosprawnościami oraz ocena ich adekwatności w kontekście współczesnych zagrożeń charakterystycznych dla środowiska cyfrowego.

Methods:
Artykuł opiera się na metodzie dogmatycznoprawnej, obejmującej analizę przepisów krajowych regulujących kwestie cyberprzemocy, mowy nienawiści oraz ochrony praw dziecka i osób z niepełnosprawnościami. Zastosowano również metodę prawnoporównawczą.

Results:
Analiza wskazuje, że obecny system ochrony prawnej dzieci z niepełnosprawnościami w środowisku cyfrowym jest fragmentaryczny i nie w pełni adekwatny do skali zagrożeń. Kluczowe luki obejmują: brak ustawowej definicji cyberprzemocy, co utrudnia jednolitą kwalifikację prawną tego zjawiska; brak uwzględnienia niepełnosprawności jako przesłanki chronionej w przestępstwach dotyczących mowy nienawiści (art. 256–257 k.k.); oraz dominację trybu prywatnoskargowego przy przestępstwach takich jak zniesławienie i zniewaga, co znacząco utrudnia ochronę dzieci, zwłaszcza w sytuacjach, gdy opiekunowie nie dysponują specjalistyczną wiedzą prawną.

Conclusions:
Artykuł prowadzi do wniosku, że bezpieczeństwo cyfrowe dzieci z niepełnosprawnościami wymaga zarówno interwencji legislacyjnej, jak i rozbudowy systemu profilaktycznego. Konieczne jest rozszerzenie katalogu cech chronionych w przepisach dotyczących mowy nienawiści o niepełnosprawność, co zapewniłoby tej grupie realną ochronę przed agresją werbalną w środowisku cyfrowym.